Je browser is verouderd en geeft deze website niet correct weer. Download een moderne browser en ervaar het internet beter, sneller en veiliger!

Eén iHub

Altra, Horizon en De Opvoedpoli veranderen van naam. Vanaf nu heten we iHub onderwijs & familiezorg. Lees meer over wat dat betekent. 

Vrouw met bril aan tafel met notitieblok en kop koffie in gesprek met twee mensen tegenover haar.

Een dag op pad met... Katelijn

“Boosheid? Dat maakt mij niet meer zenuwachtig”

Sinds 2017 werkt Katelijn Berghoef als bemiddelaar Ouderschap Blijft bij iHub familiezorg Amsterdam e.o. Een interventie die het contact tussen gescheiden ouders probeert te verbeteren. Hoe blijft Katelijn overeind tussen ruzies, verwijten en conflicten? Wij liepen een dag met haar mee.

‘Pfff! Deze ouders nodigen we niet meer samen uit.’ Katelijn zucht en leunt achterover. ‘Ik pak even mijn lunch. Anders lukt dat niet meer vandaag.’ Katelijn en haar collega Charlanie hebben zojuist een bemiddelingsgesprek gevoerd tussen twee ouders. Helaas zonder positief resultaat. ‘Ze blijven elkaar triggeren. Hierdoor beschadigen ze elkaar steeds meer.’ Circa 85 procent van de gescheiden ouders is in staat, ondanks pijn, verdriet en boosheid, goed met elkaar samen te werken. De omgangsregeling voor de kinderen verloopt prettig. Tien procent van de ouders heeft bemiddeling nodig om zo’n samenwerkingsrelatie te komen. Vijf procent lukt dit niet. ‘Voor deze ouders zetten we soms de methodiek Parallel Solo Ouderschap (PSO) in.’ Doel van PSO is het versterken van de ouder-kind relatie, de behoeftes van het kind centraal stellen en het aanleren van de-escalatietechnieken. Dit traject volgen ouders individueel. Katelijn: ik geef je een voorbeeld. Stel, jij bent vader. Je haalt je kind op. Je ziet dat de haren kort geknipt zijn. Je schrikt, je hartslag stijgt, je voelt boosheid. Hoe blijf je dan rustig? Hoe voorkom je verwijten? Dat leren wij ouders.’ Charlanie: ‘discussies tussen ouders, daar hoef je niet voor gescheiden te zijn. Belangrijk is dat frictie tussen ouders voor de kinderen onopgemerkt blijft. Discussies over kapsels, kleding of bedtijd, is dat écht nodig? Pick your battles. Dat zeggen wij ouders ook.’

"Circa 85 procent van de gescheiden ouders is in staat, ondanks pijn, verdriet en boosheid, goed met elkaar samen te werken."

‘Bedankt hè. We hebben het goed gedaan samen’

Zegt Katelijn terwijl Charlanie haar tas inpakt. ‘We doen bemiddelingsgesprekken steeds vaker in duo’s. Dat is fijn. We wisselen af. Als de één het gesprek doet, kijkt en luistert de ander goed wat er gebeurt bij ouders. De gesprekken zijn van betere kwaliteit, merk ik. Voor ons is het minder inspannend. Zo’n gesprek als wij zojuist voerden vraagt om zorgvuldigheid, inleven en heel, heel goed luisteren.’ Katelijn is blij dat iHub duo-begeleiding mogelijk maakt. ‘Dat een andere vorm van hulpverlening ook kan, dat is zó fijn.’ Boze mensen maken Katelijn niet meer zenuwachtig. ‘Onder die boosheid zit onmacht, onvermogen, verdriet. Waar komt die emotie vandaan? Daar zoek ik naar. Als ouders triggers herkennen, leren wij hen hiermee omgaan.’ Katelijn weet niet of de bewering dat het aantal complexe scheidingen stijgt, klopt. ‘Er is sinds de invoering van het verplicht ouderschapsplan veel meer aandacht voor scheidingen en het effect daarvan op kinderen.’ Hersteld contact tussen ouders, daar krijgt Katelijn een kick van. ‘Klinkt gek misschien, maar ouders letterlijk weer samen door één deur zien gaan, dat vind ik geweldig.’

Moeder zei: “Ik ben mijn maatje kwijt.” Vader begon te huilen en zei: “Ik ook!”

‘Is het veilig genoeg?’

Deze vraag lag eerder deze ochtend op tafel tijdens het wekelijks Multidisciplinair Overleg (MDO). Een overleg tussen een gedragswetenschapper, twee ambulant gezinsbegeleiders, speltherapeut en jeugd-generalist. Katelijn deed ook mee. ‘Een scheiding raakt kinderen en ouders op veel vlakken. Denk aan huisvestingsproblemen, school of schulden. Dat is teveel voor alleen een bemiddelaar om op te lossen. iHub faciliteert het MDO. Daar is Katelijn blij mee. ‘Samen verantwoordelijkheid dragen voelt fijn. Als je met drie collega’s in een casus ‘zit’ voelt dat niet drie, maar wel zes keer lichter.’ Ook de gemeente waar Katelijn werkt -Amstelland- ervaart ze als steunend. ‘Wij draaien hier bijvoorbeeld de pilot IHV13w. In dertien weken tijd bieden wij samen met ketenparters intensieve hulpverlening. Geen ingewikkelde indicatie-procedures, tijdsnormen, maar doen wat nodig is.’ Met de aanpak zijn de afgelopen tijd doorbraken in gezinnen geforceerd. De inzet van IHV13w ligt ook tijdens dit MDO op tafel. Een veertienjarig meisje, waarschijnlijk onveilig gehecht, lijkt klem te zitten tussen haar gescheiden ouders. Het meisje zegt de situatie vol te houden tot ze achttien is en uit huis kan. Thuis blijven? Uit huis plaatsen? Wat is het minst schadelijk? Het MDO besluit nog één keer het contact met ouders te intensiveren.

Moeder zei: “Ik ben mijn maatje kwijt.” Vader begon te huilen en zei: “Ik ook!”

Na een dag vol zorg, boosheid en conflict stapt Katelijn op de fiets. Daar waait de negativiteit uit haar hoofd. En denkt ze nog eens terug aan casussen die goed afliepen, zoals deze. ‘Ouders maakten constant ruzie over geld. Dit keer ging het over regenlaarzen. Vader zei: “ik heb regenlaarzen gekocht. Dat geld eis ik terug! Ik betaal genoeg alimentatie!’ Moeder weigerde. Ik vroeg haar: gaat het écht om het geld? Moeder begon te huilen. Ze zei: “Ik ben mijn maatje kwijt!” Vader begon ook te huilen en zei: “Ik ook!” Ik zag de strijd tussen beiden voor mijn ogen wegsmelten. Deze ouders zag ik niet meer terug, ze konden samen verder.’ En dat is de boodschap die Katelijn eenieder meegeeft. ‘Ouders, blijf overleggen, samenwerken en naar elkaar luisteren, ook als je niet meer samenleeft.’

Meer weten over Ouderschap Blijft? Kijk hier. Meer weten over IHV13w? Kijk hier.

In de serie 'Een dag op pad met...' volgen we onze medewerkers tijdens een normale werkdag. Wat maken zij zoal mee? Wat drijft en motiveert hen? En hoe houden ze het vol als het even tegenzit of lastig is?