‘Ik hoop dat dit mijn laatste groep is’
‘Ik ging van gesloten naar open. Toen naar een Gezinshuis, daarna crises. Weer een Gezinshuis. Daarna weer een open groep en nu weer gesloten. Lange lijst he?’ In acht jaar tijd woonde Alicia op veel verschillende plekken. Nu hoopt ze op een plekje in een gezinshuis.
Ze heeft naar eigen zeggen veel ‘gekloot’, maar nu heeft ze de goede weg gevonden. ‘Drinken, blowen, weglopen. Ik heb het allemaal gedaan. Ik schoot er niks mee op. Nu weet ik: je moet met jezelf bezig zijn. Met je eigen traject. Jezelf niet laten afleiden.’ Therapie, school en sport houden Alicia tot nu toe gefocust.
‘Blowen en jongens? Dat zijn geen nuttige dingen’
Alicia zit op school. ‘Hier op het terrein, in het vierde jaar van het vmbo.’ Volgend jaar doet ze haar eindexamen. Verdere toekomstplannen heeft Alicia nog niet. ‘Ik wil naar een gezinshuis. Dat weet ik wel. Een open groep is niks voor mij.’ Alicia zat eerder al in een gezinshuis, maar het is nog even de vraag of ze terug kan. ‘In dit gezinshuis ging het niet goed. Ik ben aangemeld bij Jeugdformaat, zij zoeken een plek voor mij.’ Sinds zes maanden woont Alicia op Hera, een gesloten meidengroep. Iedere dag verloopt volgens een vast schema. Dat is fijn en rot tegelijk, zegt Alicia: ‘Elke dag om kwart over zeven opstaan. Douchen. Aankleden. Ontbijten. Groepsgesprek. Naar school. Therapie of sport, daarna avondeten en naar bed. Heel saai.’ Werkbegeleider Ikram schuift aan en knikt instemmend: ‘Onze dagindeling zorgt voor regelmaat. Dat is misschien vervelend, maar je weet wel waar je aan toe bent. Dat geeft rust.’ Alicia: ‘Ja, dan kom ik niet in de verleiding andere dingen te doen. Blowen en jongens, dat zijn geen nuttige dingen.’ Ikram: ‘Die structuur, die is er ook voor je veiligheid.’
‘Ik hoef geen telefoon’
Haar telefoongebruik en verlof naar het dorp is semi-onbegeleid, legt Alicia uit. ‘Ik wandel een kwartiertje met een begeleider naar het dorp, en daar ben ik dan een half uur. Daarna wandel ik zelfstandig terug. Mijn telefoon mag ik vanaf volgende week onbegeleid gebruiken. Vanaf volgende maand slaap ik misschien ook een nachtje thuis.’ Hoewel veel leeftijdsgenoten vastgeplakt lijken te zitten aan hun telefoons doet sociale media Alicia heel weinig. ‘Ik hoef geen telefoon. Ik kom altijd rare dingen tegen. Maar ja, ze willen daar ook mee leren omgaan. Dat snap ik wel.’
‘Dat gekloot heeft mij tijd gekost’
Alicia’s volgende stap? Dat ligt aan de plek die voor haar beschikbaar is, en of ze genoeg aan haar doelen blijft werken. ‘Ik moet mijzelf aan de regels houden. Niet naar buiten of naar huis gaan als dat niet mag. En ik moet naar school blijven gaan. Wat er verandert is, is dat ik dit nu ook echt zelf wil. Dat gekloot heeft mij alleen maar tijd gekost.’
Op de groep vermaakt Alicia zich wel. ‘We kijken tv en doen spelletjes. Maar, we zijn geen echte vriendinnen. Zodra we buiten zijn, gaat ons leven verder. Dan spreken we elkaar niet meer. Zo ging het op alle groepen, zo zal het deze keer ook gaan. Dat is niet erg. Ik hoop echt dat dit mijn laatste groep is.’ Ikram: ‘Daar werken we samen hard aan.’
’In de serie ‘Tussenstation’ vertellen jongeren over hun toekomstplannen en hoe iHub helpt deze te verwezenlijken.