'Hier kreeg ik de ruimte om aan mezelf te werken'
Sinds zijn zesde ging Kylo (15) van opvangplek naar opvangplek – in totaal 22 keer. En ja, hij kwam uiteindelijk ook terecht bij Harreveld. 'Ik had van te voren echt spanning. Ik had negatieve verhalen over de locatie gehoord en dacht: waar kom ik terecht? Na anderhalve maand merkte ik dat dit eigenlijk helemaal niet zo’n slechte plek is. Het is een plek waar ik dingen van mezelf ben gaan begrijpen.'
Kylo woont sinds kort bij Pluryn. Hij kijkt terug op zijn tijd bij iHub Oost-Gelre in Harreveld. Wat voor hem begon als een tussenstop in een lange reis, werd het station waar hij voor het eerst écht tot stilstand kwam. 'Hier kreeg ik de ruimte om aan mezelf te werken. Harreveld was niet zomaar een tussenstation, het werd mijn hoofdstation.'
De knop omzetten
In het begin vond Kylo het lastig om mensen toe te laten. Hij hield afstand, duwde begeleiders weg als ze te dichtbij kwamen. Maar zij bleven. ‘Ook als ik ze afstootte of uitschold, bleven ze naar mij uitreiken,’ vertelt hij. ‘Ze zeiden: we accepteren je gedrag niet, maar we begrijpen waar het vandaan komt.’ Die onvoorwaardelijke houding raakte hem. ‘Ik besloot de knop om te zetten,’ zegt Kylo. ‘Ik accepteerde dat dit de juiste plek was om met mezelf aan de slag te gaan. Ik dacht: ik zit hier, laat ik er dan ook vol voor gaan.’
Kylo vond ruimte om aan zichzelf te werken in de rust en structuur van de locatie en vooral ook in het contact met zijn mentor Leonie. Vanaf het begin was zij betrokken bij zijn traject en speelde een belangrijke rol. ‘We hadden meteen een fijne klik,’ vertelt Kylo. ‘We hadden wat hobbels in het begin, maar zij was de eerste die ik écht vertrouwde.’
Leonie kijkt met bewondering naar de groei die Kylo doormaakte: ‘Kylo heeft een gigantisch reflecterend en analyserend vermogen. We hebben mooie gesprekken gehad over: hoe werkt jouw hoofd? En wat heb je nodig om het anders te laten werken?’
Grenzen én vertrouwen
Voor het eerst in drie jaar ging Kylo in Harreveld weer naar school. Geen vanzelfsprekende stap. ‘Er waren veel discussies over in het begin. Maar Leonie en anderen zeiden: we gaan het gewoon proberen, minimaal twee weken. En dan kijken daarna wel of we het aan moeten passen.’ Die structuur bleek waardevol. ‘School gaf me weer dagstructuur en zelfvertrouwen’, vertelt Kylo.
Leonie vult aan: ‘Het was belangrijk om Kylo ruimte te geven, maar ook kaders te bieden. Niet alles aanpassen aan hoe moeilijk iets voelt, maar samen kijken waarom iets belangrijk is. En als het niet werkt, dan bijstellen. Altijd in gesprek blijven.’
Zijn wie je bent
Voor Kylo betekende Harreveld ook: ervaren dat je mag zijn wie je bent. ‘Ik heb geleerd dat ik mensen kan vertrouwen. Dat het niet alleen maar eng is, dat er geen misbruik van wordt gemaakt. Wat ik ook deed, mensen wezen mij niet af.’ Hij vond de sfeer op de groep soms chaotisch, maar er was altijd oog voor veiligheid. ‘Vanaf het begin had ik een eigen sleutel. En als het te veel werd, kon ik me terugtrekken. Er werd veel nagedacht over veiligheid – en dat gaf mij een veilig gevoel.’
“Harreveld was geen tussenstation. Het was mijn centrale station.”
Als hij terugkijkt op zijn tijd bij iHub, is Kylo stellig: ‘Het was geen tussenstation, het was mijn centrale station. Hier ben ik stabiel geworden, hier heb ik mijn identiteit gevonden. Ik heb in Harreveld meerdere vormen van therapie gevolgd en heb echt op mijn tempo kunnen werken aan mezelf. Dat was nodig. Ook ben ik bij iHub altijd meegenomen in beslissingen. Als ik het ergens niet mee eens was, werd er geluisterd. Andersom werd mij ook duidelijk uitgelegd waarom bepaalde dingen niet konden. En we keken altijd samen naar ‘wat is er wél mogelijk?’’
Leonie vult aan: ‘We hebben Kylo zoveel mogelijk zelf laten kiezen. Hem dat vertrouwen geven, was belangrijk voor zijn ontwikkeling. Natuurlijk hielden we in de gaten of het goed bleef gaan, maar hij liet zien dat hij dat aankon.’
Dankbaar en vol plannen
Kylo is open over de moeilijke momenten, maar kijkt met dankbaarheid terug. ‘Iedereen van de Aloysius Stichting en Lagune 1: ik ben jullie echt dankbaar. Er waren ook negatieve momenten, maar die had ik nodig om verder te komen. Iedereen heeft zijn best gedaan om mij erdoorheen te helpen.’
Leonie sluit af: ‘Wat voor mij het mooiste is? Dat Kylo ondanks alles wat hij heeft meegemaakt, nog steeds het positieve ziet in het leven. En dat hij nu durft te zeggen: ik ben het waard.’
Zijn boodschap aan jongeren die net beginnen bij iHub? ‘Alles wat online staat, zijn meningen van anderen. Jouw eigen ervaring is wat telt. Geef het een kans. Zet de knop om, gas erop, werk aan je behandeling. Haast je niet – neem de tijd. Als je dat doet, kun je veel bereiken.’
Inmiddels kijkt Kylo vooruit. ‘We hebben een plan gemaakt dat ik over een jaar of anderhalf naar zelfstandig wonen ga. Ik wil later in de ICT gaan werken – dat past bij mij. Het creatief zijn met een bepaalde taal, het letten op details.’ Wat hij meeneemt uit Harreveld? ‘Hier heb ik geleerd dat ik ertoe doe. Dat ik keuzes mag maken en dat ik kan bouwen aan iets wat van mij is.’
In de serie ‘Tussenstation’ vertellen jongeren over hun toekomstplannen en hoe iHub helpt deze te verwezenlijken.