We sluiten de dag af met een Multidisciplinair Overleg (MDO) tussen Jojanneke en haar collega Sanne. Een jongetje van drie, in behandeling samen met zijn ouders, is door Sanne geobserveerd op de kinderopvang. Het jongetje is thuis agressief en opstandig. Er is een vermoeden van ADHD, maar Sanne heeft hier tijdens haar observatie niets van gezien. ‘Hij is een sociaal, vriendelijk en onopvallend jochie. Hij speelt gezellig met andere kinderen. Gaat helemaal op in zijn fantasiespel.’ Aan Jojanneke de taak deze observatie, die confronterend is, met ouders te bespreken. ‘Ik leg de nadruk op gezond gedrag. Ik zeg bijvoorbeeld: ‘Wat knap dat hij dit op de opvang allemaal kan.’ Tegelijkertijd weet ze dat deze observatie pijnlijk is voor ouders. ‘We maken ons zorgen over de interactie tussen dit jochie en zijn ouders. Er is een gedragsverandering nodig, die bij ouders begint.’ Ouders hebben behoefte aan begrip. ‘Dat het heftig is als het thuis zo moeizaam gaat. En dat dit onzichtbaar is voor de omgeving.’
Een ander voorbeeld, vertelt Jojanneke, was een echtpaar met een baby met forse slaapproblemen. ‘Het was overduidelijk dat het meisje niet goed kon ontspannen: ze sliep weinig, over-strekte en hield haar oogjes wijd open.’ Jojanneke hielp de ouders hun dochter weer te laten ontspannen en kalmeren. ‘Door tegen haar te praten en emoties te delen’. Ze gaven hun dochter weer duidelijkheid, vertrouwen en rust. ‘Als je dan op huisbezoek komt en je ziet twee ouders, zo opgelucht omdat ze allemaal weer slapen, dat vergeet je niet meer.’
De werkdag van Jojanneke zit erop. ‘Ik ga blij naar huis. Op de video’s vandaag zag ik fijne interactie tussen ouders en hun kinderen. Het contact was warm en samen. Als ouders en kind zó opgaan in hun spel dat ze mij vergeten, daar doe ik het voor.'